Opór elektryczny

Definicja i obliczenia oporu elektrycznego.

Definicja oporu

Opór to wielkość elektryczna, która mierzy, w jaki sposób urządzenie lub materiał zmniejsza przepływ prądu elektrycznego przez nie.

Rezystancja jest mierzona w omach (Ω).

Jeśli zrobimy analogię do przepływu wody w rurach, opór jest większy, gdy rura jest cieńsza, więc przepływ wody jest zmniejszony.

Rezystancja przewodnika to rezystywność materiału przewodnika pomnożona przez długość przewodu podzielona przez pole przekroju poprzecznego przewodu.

$R = \ rho \ times \ frac {l} {A}$

R jest rezystancją w omach (Ω).

ρ jest rezystywnością w omach-metrze (Ω × m)

l jest długością przewodu w metrach (m)

A to pole przekroju poprzecznego przewodnika w metrach kwadratowych (m ² )

Łatwo zrozumieć tę formułę z analogią do rur wodociągowych:

R jest rezystancją rezystora w omach (Ω).

V to spadek napięcia na rezystorze w woltach (V).

Ja jest prądem rezystora w amperach (A).

Rezystancja rezystora wzrasta wraz ze wzrostem temperatury rezystora.

R ₂ = R ₁ × (1 + α ( T ₂ - T ₁ ))

R ₂ to rezystancja w temperaturze T ₂ w omach (Ω).

R ₁ jest rezystancją w temperaturze T ₁ w omach (Ω).

α jest współczynnikiem temperaturowym.

Całkowita równoważna rezystancja rezystorów połączonych szeregowo jest sumą wartości rezystancji:

R _ogółem = R ₁ + R ₂ + R ₃ + ...

Całkowity równoważny opór rezystorów równolegle jest określony przez:

Opór elektryczny mierzy się omomierzem.

Aby zmierzyć rezystancję rezystora lub obwodu, obwód powinien mieć wyłączone zasilanie.

Omomierz należy podłączyć do dwóch końców obwodu, aby można było odczytać rezystancję.

Nadprzewodnictwo to spadek oporu do zera w bardzo niskich temperaturach, bliskich 0ºK.